Zondagmiddag en eindelijk droog na een paar natte dagen. Tijd voor wat beweging en een loopje vanaf mijn huis naar het centrum. En passant passeer ik de ‘meubelboulevard’ van Hoorn en valt het me op hoe druk het daar vandaag weer is. Vrijwel alle parkeerplaatsen zijn bezet. Gaat iedereen nog snel naar de daar aanwezige bouwmarkten, winkels vol met de nieuwste elektronica of meubels voor de kerst kopen? Nu kan het nog, misschien later deze week niet meer.
En wat een voorspellende gave! Iedereen die zondag hetzelfde gevoel had als ik had het bij het rechte eind. Vanaf 15 december is het uit met de pret. Het uitje met vrouw en kinderen gaat dan alleen nog naar de supermarkt, groenteman of slager. “Mag de visboer ook? vroeg iemand me. Ik moest het antwoord schuldig blijven.
Maar terug naar de zondag before. Je komt in het eigenlijke winkelcentrum van Hoorn, specifiek de Grote Noord, ooit eens de belangrijkste en meest drukbezochte winkelstraat van West-Friesland. Het is koopzondag en er loopt wat volk. Echt druk is het vandaag niet.
Maar daardoor valt het me ineens op hoeveel winkelpanden er leeg staan. Op een stukje van nauwelijks honderd meter tel ik minstens tien winkelramen waarop het woord Te Koop of Te huur te lezen valt. Gaat de coronacrisis nu echt toeslaan? Of is het de ontwikkeling die de laatste jaren in gang is gezet. Natuurlijk, ik weet het, de groenteboer en kleine kruidenier om de hoek zijn al lang verdwenen. Grote supermarkten met hun bestelservice aan huis en ook de Bol.com’s van deze wereld bepalen steeds meer wat we kopen en in huis halen. Online kopen neemt de plaats in van fysiek een winkel bezoeken. Ik moet zeggen, zelf ben ik van de laatste categorie. Ik wil direct zien wat ik koop en dan ook direct mee kunnen nemen.
Thuisgekomen belde ik een kennis van me die in het vastgoed zit. ‘Werk aan de winkel voor je’ zei ik tegen hem. ‘Volop werk om je kunsten te vertonen’.
‘Vergeet het maar’ was zijn antwoord. En wat daarna volgde kon ik ook goed begrijpen Ook al was ik het niet zo met de werkwijze eens. Vastgoedeigenaren zijn niet zo happig om huren van hun winkelvastgoed te verlagen. Het is vaak fiscaal voordeliger om dat zelfs niet te doen. Dat ondernemers door corona minder omzet draaien of geheel gesloten zijn vinden veel verhuurders niet hun verantwoordelijkheid. Zij wijzen op regelingen als NOW en TVL. Waardoor ondernemers subsidies van de overheid kunnen krijgen in loonkosten, vaste lasten en omzetverlies. Over huurverlaging valt vaak pas als laatste te praten. Hierdoor dreigt voor meer winkeliers/ franchisenemers/ winkels grote ketens sluiting. En daarmee dreigt verdere achteruitgang van leefbaarheid van centrumgebieden.
En dan, wat te denken van het personeel in de detailhandel? Minder winkels betekent automatisch minder werkgelegenheid. Wat zijn vervolgens hun kansen op de arbeidsmarkt? Een baan zoeken in de logistiek of zorg? Daar zijn volop mogelijkheden, zo wordt alom beweerd. Maar wil je wel als koerier dagelijks de weg op om pakjes rond te brengen en dat met lange dagen en een salaris dat niet werelds genoemd mag worden? Of werken in de zorg? Met alle spanningen momenteel om zelf gezond te blijven, laat staan de psychische belasting.
Teruglezend lijkt 2021 geen vrolijk jaar te worden. Alles valt of staat met het beschikbaar komen op grote schaal van het vaccin, zo lijkt het. Maar tot dan blijft het kwakkelen en moeten we de moed er zelf maar in zien te houden. In elk geval tot 19 januari 2021.
